Sustum.
Yaştan mıdır ? Yoksa bunca yıldır kendine yurt bulamamış kelimelerimin birikmişliğinden midir?Bilmiyorum, artık sustum...
Şimdilerde ekonomik kullanır oldum kelimelerimi. Israrla sadece onları duymaya ihtiyacı olanlara sarfediyorum, içimdeki sözcük denizinden damlaları. Benden çıkan kelimler dinleyenin kalbinde yer edinip onda yaşayacaksa paylaşıyorum onları . Yoksa benim evsahipliğime güvende ve huzurlular..
Ne zaman ve neden başladı bu susma hali hatırlayamıyorum. Ama şimdi ne vakit konuşacak olsam kendimi dinliyorum. Eğer ayrılmıyorsa kelimler benden, biliyorum bir nedeni var . Susuyorum..
Geçenlerde bir yazı takıldı gözüme yine bir susma hali arifesi:
Susmuş bir kadın için bitmişsiniz demektir...
İşte olan buydu .. Ne zaman bir sayfa kapansa içimde artık susuyordum.. Bazen işte, bazen aşk da, bazen de hayatın en içinde.. Sadece susuyordum..
Oysa sustukça içimdeki sesler çoğalıyordu . Kendi kalabalığımda paylaşır olmuştum, hislerimi ve düşüncelerimi tarifleyen kelimeleri. Ne kadar çok susarsam o kadar çok kelime oluk oluk akıyordu içimde. Dışımdaysa salt sessizlik..
Sustuğum her kelime içimde daha zenginleşmeme, çoğalmama ve olgunlaşmama sebep oluyordu.. Sustukça kendimi daha çok duyar oldum.. Seyreldim, arındım.. Susmama sebep olanlara teşekkür ettim. Sessizce..
Şimdilerde eski bir şarkı dilimde .. Söylüyorum. Sessizce..
''Sözüm aynı söz susmam yeni.... ''
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder